Artikel 003: De ridder van de droevige figuur.

Wijnand Engelkes.

Heeft U Uw Loper wel eens zó bekeken? De reden voor deze afbeelding is dat deze figuur wel eens overhaast, als een Don Quichote, van huis gaat om zich dan vreselijk in de nesten te werken. Op een recente clubavond gebeurde het volgende: De namen van de spelers zal ik met de mantel der liefde bedekken:

U kunt in de notatie klikken om de stelling te zien.

En na Wits volgende zet kon Zwart opgeven.: g2-g4 en de Loper wordt vakkundig “ingeblikt” met h4-h5 en f2-f3 achter de hand.

Dit is een veel voorkomende wending, niet altijd zo voor de hand liggend als hier, maar het dreigt soms op de achtergrond. Een héle gemene van de Engelsman Rosen:

Zelf heb ik op internet al een groot aantal punten gescoord met de volgende wending:

De Loper van de witte velden loopt hetzelfde gevaar:

Degenen onder ons die zich Spassky-Fischer 1972 nog kunnen herinneren herkennen het motief in de eerste partij: Fischer laat op de 29e zet zijn Loper inblikken en ondanks veel gespartel verliest hij. Naar analyses die pas 40 jaar later voltooid werden bleek het eindspel tóch remise te houden geweest te zijn.

Maar wat minder bekend is: Deze wending had een voorganger, in deze partij op de 29e zet. En ook deze Loper wordt ingeblikt:

De schaakhistoricus Edward Wïnter noemt nog meer voorbeelden: Spassky v Fischer, Reykjavik, 1972 by Edward Winter (chesshistory.com)

Ik sluit af met de oorspronkelijke beginfoto voor dit artikel. Samen met de beginfoto een droeve aan”blik”. Wie als Loper niet uitkijkt eindigt ingeblikt. U bent gewaarschuwd.